Τα πρώτα στοιχεία για την ύπαρξη της κουρτίνας συναντάμε στην αρχαία Όλυνθο και Πομπηία. Οι κουρτίνες τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιούνταν για το διαχωρισμό των δωματίων. Στην Αγγλία του 16ου αιώνα οι κουρτίνες άρχισαν να αντικαθιστούν σιγά σιγά τα ξύλινα παντζούρια κυρίως στα μεγάλα αρχοντικά. Οι πρώτες κουρτίνες ήταν φτιαγμένες από δέρμα, στη συνέχεια αντικαταστάθηκαν από βαριές μάλλινες. Τα πρώτα υφάσματα για κουρτίνες κατασκευάστηκαν στην Ιταλία της αναγέννησης. Από τότε το εμπόριο υφασμάτων άνθησε στην Ιταλία.
Έτσι τα παλιά χρόνια (πριν το 1900) η κουρτίνα ήταν ένα είδος που δεν θα συναντούσαμε σε πολλά σπίτια. Μόνο τα παλάτια και τα αρχοντικά σπίτια χρησιμοποιούσαν κουρτίνες. Ο υπόλοιπος κόσμος δεν μπορούσε να βάλει κουρτίνες γιατί ήταν πάρα πολύ ακριβές. Έτσι τα περισσότερα σπίτια χρησιμοποιούσαν πατζούρια και τζάμια για την μόνωση του χώρου. Στο Λονδίνο του 1700 ήταν συχνό φαινόμενο οι κλέφτες να έκλεβαν τις κουρτίνες από τα καλά σπίτια.
Μετά το 1900 η βιομηχανία του υφάσματος μεγάλωσε τόσο που πλέον η κουρτίνα ήταν ένα αγαθό όπου όλοι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν. Έτσι παράλληλα με την βιομηχανική επανάσταση άρχισαν και οι υπερβολές. Η αφθονία των υφασμάτων οδήγησε στην υπερκατανάλωση με αποτέλεσμα μια ή και δύο κουρτίνες να μην είναι αρκετές. Τα παράθυρα “φορτώθηκαν” με υφάσματα και έτσι έχουμε την εντύπωση της κουρτίνας της γιαγιάς μας η οποία είναι σαν τούρτα.
